Jy het wat nodig is

Ek nooi jou uit om saam met my na te dink oor die woorde van Paulus in II Tim 1:7: “Want God het ons nie ‘n gees van vreesagtigheid gegee nie, maar van krag en liefde en selfbeheersing.”

Ons is nie vreesagtig nie

Ek wil jou herinner aan ons motto: “Waak, staan in die geloof, wees manlik, wees sterk” (I Kor. 16:13).  In I Kor. 15:58 leer ons dat ons moet weet wat ons glo (standvastig), dat ons moet staan by wat ons glo (onbeweeglik), en dat ons moet doen wat ons glo (oorvloedig in die werk van die Here).  Jy moet dus ruggraat hê.  Dit is nodig dat ons die guns van God bo die guns van mense sal soek (Gal. 1:10).  Ons moet ons nie skaam vir die Evangelie van ons Here Jesus Christus nie (Rom. 1:16).  Ons moet aanhou om die woord van die Here te verkondig – tydig en ontydig (II Tim 4:2).  Ons moet die genadegawes aanwakker wat ons van die Here ontvang het en dit skaamteloos gebruik (I Tim. 4:14-15).  Jy het reeds van die Here ontvang wat jy nodig het om deur beproewing en vervolging te gaan en steeds met die gesindheid en oortuiging te leef van iemand wat meer as ‘n oorwinnaar is (Rom. 8:37).

Krag

Het jy ook al gewonder waar gaan jy die krag vandaan kry om deur sekere uitdagings en teenkanting te kan gaan?  Waar jy die krag vandaan sal kry om jou roeping uit te leef in vyandige omstandighede?  Ons lees in Hand. 1:8 van die innerlike versterking wat die Gees van God in ons bewerk: “maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judéa en Samaría en tot aan die uiterste van die aarde.”  Hierdie aandoening met krag stel jou in staat om ‘n getuie van die Here Jesus Christus te wees.  Dit is ook my gebed vir jou, soos Paulus vir die Efesiërs gebid het: “dat Hy aan julle mag gee na die rykdom van sy heerlikheid om met krag versterk te word deur sy Gees in die innerlike mens” (Ef. 3:16).  Sodoende sal jou bediening in gees en krag wees (I Kor. 2:4).

Die grootste is die liefde (I Kor. 13:13)

Ons moet nie die krag van die liefde – waarvan God die Outeur en oorsprong is – onderskat nie (I Joh. 4:8).  In hierdie wêreld moet ons die boodskap laat hoor: “Want so lief het God die wêreld gehad, dat Hy sy eniggebore Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê” (Joh. 3:16).  Ons moet nie net hierdie boodskap preek nie; ons moet nie net van hierdie liefde getuig nie – ons moet hierdie liefde leef!  Hierdie liefde sal in ons ‘n dringendheid ontketen om mense van God te vertel.  Hierdie liefde sal ons laat bemoeienis maak met mense wat deur die ongenaakbaarheid van die wêreld gestormloop word.  Luister, dit is presies wat hierdie siek, seer, sat en stukkende wêreld nodig het: liefde – die boodskap dat God in sy neerbuigende goedheid na die ganse mensdom uitreik.  Hierdie liefde moet in ons verpersoonlik word en uitgeleef word.

Jy kan dit doen!

Dit is vir my opvallend dat Paulus die eerste en die laaste aspek van die vrug van die Gees noem (Gal. 5:22), naamlik: liefde en selfbeheersing – dus die omsluitende eienskappe: “Maar die vrug van die Gees is liefde, blydskap, vrede, lankmoedigheid, vriendelikheid, goedheid, getrouheid, sagmoedigheid, selfbeheersing” (Gal. 5:22).  Hoe maklik verloor ons dit nie omdat ons nie selfbeheersing kan toepas nie.  Selfbeheersing is ‘n geestelike eienskap en die resultaat van ‘n lewe wat onvoorwaardelik aan die leiding en inspraak van die Heilige Gees oorgegee het.  Dit word gesien in die lewe van ‘n man wat die versoeking kan verdra (Jak. 1:12-15).  Dit word gesien in die lewe van ‘n man homself kan dissiplineer (I Kor. 9:27).  Dit word gesien in die lewe van ‘n man wat sy tong in toom kan hou (Jak. 3:1-12).

Ten slotte …

Jy is reeds toegerus met dit wat jy nodig het om die uitdagings van die lewe te hanteer.  Hierdie toerusting is nie deur jou eie toedoen nie, maar as gevolg daarvan dat Hy wat in jou groter is as hy wat in die wêreld is: “Julle is uit God, my kinders, en het hulle oorwin, omdat Hy wat in julle is, groter is as hy wat in die wêreld is” (I Joh. 4:4).